DÖRTLÜKLER 2

DİL YARASI BU... SIZLARSA KÖTÜ SIZLAR
YİNE DE BOŞVER... İYİ KIZLAR EVDE OLUR.. DIŞARDAYSA KÖTÜ KIZLAR.
CAMINDA DONDUĞUNDA ... KARLA KAPLI UZUN KIŞLAR.
SENİ ISITIR SANMA ÇATIK KAŞLAR MOR BAKIŞLAR








DİL YARASI BU ....... SIZLARSA KÖTÜ SIZLAR
Gene yakamozları söndürme gözlerinde ne olur.
Kaçamak bakışlarında dumanlandığında sitemlerin
Sana kızgınlığımı unutuyorum.
Unutuyorum adımın o en eski hikayesini.
Soluğum soluksuzlanıyor karşında.
Sana dilimin yettiğince söylemeye meylettiğim,
Bütün ezberleri unutuyorum.
Takma kirpiğine kızıl alevi.
Dumanlara yazıldığında aztek alfabesinin tüm sırları
Kehanetin uğursuzluğundan korkan mezar hırsızı gibi
Yere çevirtip yüzümü sindirme beni.
Bilirsin firavunluğuna kul köle olduğumu değil mi?.
Bilirsin her gece yeniden taş taşıdığımı piramidine.
Yine de yalnız salarsın beni
Yarasaların çığlık attığı o gizli geçide.
Erkeksen yanıma gel yedi baş ejderhanın nöbet tuttuğu
Karanlık ve ıslak labirente.
Gel. Zırhını kuşan silahın al da gel
Kırılmasın okun, gerilmesin yayın
Topun kılıcın mızrağın neyin varsa alda gel.
Ak toynaklı kısrağın olurdum yeleleri yaldızlı
Zamanda yolculuk bize kalsaydı eğer.
Dikme gözünü ayrılık kokan yollara
Kan ter içinde çekipte atını bir kenara
Uyku molası olmasın yanımda soluklanışın
Dinle söyleyemediklerimi. Dinle ki,
Boşa gitmesin yakarışlar.
Ya dinle.. ya da söyletme
Tükenmesin git gide bütün anlatışlar.
Al gardını sahip.. yılan sokması değil çöldeki.
Dil yarası bu...sızlarsa kötü sızlar.




YİNE DE BOŞVER ..... İYİ KIZLAR EVDE OLUR,
DIŞARDAYSA KÖTÜ KIZLAR.
Kar bile yağdı üzerine yakın geçmişin.
Bitmedi kitap, yazılmadı hikaye
Kırılmış kalemler. İpime un sermişim.
Yalan mı söyledi zaman? Yoksa ben mi uydurdum?
Hadi canım sende.
İnan bana hepsi bahane.
Sadece dokundum yalnızlığına.
Kimsesizliğini elledim işte o kadar.
Bulut bile değilim bir tanem.
Sadece bir buhar.
Yırt gitsin.... Müsvetteler sinir bozar.
Ört perdeni sönsün ışık.
Azı karar çoğu zarar.
Denedim dersin soran olursa.
Yalan mı? Bunca zaman emeğin var.
Yine de boşver..
İyi kızlar evde olur dışardaysa kötü kızlar.




CAMINA YERLEŞTİĞİNDE
KARLA KAPLI UZUN KIŞLAR
Üzgünüm aşkım. Ebediyeti tanımlayamıyorum.
Bugünün bilmecesidir karalayıp durduğum.
Yakın gelecekte bir gün
Camına yerleştiğinde karla kaplı uzun kışlar.
Ben evde olmayacağım.
Sakalındaki o kızıl tel öksüz kalacak.
Rafında bir şiir kitabı, belki de bir roman
Ve sadece ikimize ait kısacık bir zaman
Yeniden doğacak kendi güneşini düşlemeni emrediyorum
Ağlamana dayanamam.




İÇİNİ ISITIR SANMA..
ÇATIK KAŞLAR MOR BAKIŞLAR
Dingin bir çizgisi vardı yüzünün
Güvenli bir liman gibi.
İsimleri oldu.... gölgelere saklanmış
Ama hiç gizlemedi kendini.
Eline aldı yasemenleri romandaki kadın
Durmadı dinlenmedi.
Emek koydu yalnızlığa uyanan sabahlara
Dizeler boyunca sevdi.
Tek başına yel değirmenlerine karşı
O don kişotu bile yendi.
Ya Sen... kendini kendine saklayan yazar.
Gözünün kaç rengi var kimsin sen?
Sadece yüreksizler aslan payını kendine saklar.
Çık cümlelerin arasından işte sahne.
İşte ışıklar... işte alkışlar.
Uzat ellerini ateşe. Kimden bu kaçışlar.
Dingin bir çizgisi olmasaydı yüzünün
Güvenli bir liman gibi
Ve gözlerini yakaladığın o ilk anda
Masum bakmasaydı gözleri
Boş mu kalacaktı kitaptaki yeri.?
Düzgündü vücudu. Temizdi kalbi öyle mi ?
Ya senin ki... çok mu kirli?
Seni sana saklayacaksan sevgili yazar.
Ve hala açmayacaksan sendeki gerçek seni
Çekip alırım romandaki kadını
Bilesin ki öksüz kalır satırlar.
İşte o zaman üşürsün.
Kaleminin ucunda donar kalır yakarışlar.
İçinde esmeye başladığında kara kışlar.
Seni ısıtır sanma...çatık kaşlar mor bakışlar.
Uzat ellerini ateşe. Kimden bu kaçışlar.